Οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν πως η άθληση και η αυξημένη σωματική δραστηριότητα είναι καλή κυρίως για το «κάψιμο» των παραπανίσιων θερμίδων. Γι’ αυτό άλλωστε γυμνάζονται κυρίως την άνοιξη και στις αρχές του καλοκαιριού. Αυτό όμως είναι ίσως το μικρότερο από τ’ άλλα οφέλη της άθλησης.

Ας δούμε συνοπτικά τα κυριότερα:

Το μεγαλύτερο πρόβλημα όχι μόνο του ανθρώπου αλλά όλων των έμβιων όντων, είναι η γήρανση. Όχι τόσο για το θέμα της εμφάνισης αλλά κυρίως γιατί η γήρανση σιγά σιγά αναιρεί τις φυσιολογικές λειτουργίες του οργανισμού μας, αυτές τέλος πάντων που θεωρούσαμε δεδομένες. Πόσες φορές δεν μου λένε πελάτες μου απορημένοι, «αυτό δεν το είχα ποτέ πριν…», και θα ‘πρεπε  ν’ ακολουθήσει η απάντηση, «μα δεν ήσουν ποτέ πριν σ’ αυτή την ηλικία»! Το βασικό λοιπόν είναι η χρονολογική γήρανση η οποία όμως επηρεάζεται κι απ’ την βιολογική, που αφορά τον οργανισμό μας και τη γενικότερη διαβίωσή μας (ξενύχτια, αλκοόλ, άγχος, απραξία, κάπνισμα, σαβουροφαγία ή υγιεινή - ευζωική διαβίωση).

Η γήρανση φυσικά αρχίζει από τα κύτταρα.

Γνωρίζετε προφανώς πως υπάρχουν πάρα πολλοί παράγοντες, που παίζουν καθοριστικό ρόλο και συντελούν στην παχυσαρκία. Μερικοί ερευνητές ομιλούν για περίπου 200!

Ποιοι είναι οι πιο σημαντικοί από τους 200;

Για να γίνουμε κατανοητοί, χρειάζεται να τους κατατάξουμε σε κάποιες μεγάλες κατηγορίες.
1. Είναι ο τομέας της προδιάθεσης, όπου εκεί κατατάσσουμε τη κληρονομικότητα από γονείς και προγόνους (αν και διατυπώνονται επιφυλάξεις γι’ αυτή την εκδοχή), την επιγενετική προδιάθεση (δηλαδή πόσα κιλά πήρε η μητέρα μας στην περίοδο της εγκυμοσύνης) καθώς και την απόκτηση μεγάλου αριθμού λιποκυττάρων κατά την βρεφική, παιδική ή μεγαλύτερη ηλικία.
2. Είναι η κατάσταση της οργανικής και ψυχολογικής υγείας του ατόμου, όπου εκεί εντάσσουμε τις διάφορες ασθένειες από τις οποίες πάσχει και πόσο ή πως επηρεάζουν το βάρος του (φαρμακευτική αγωγή, ορμονική διαταραχή, σύσταση συγκεκριμένης διατροφής κ.ά.). 
3. Τις καθημερινές του συνήθειες (αν τρώει έξω, αν τρώει γρήγορα, πότε και πόση ενέργεια τελικά προσλαμβάνει, αν ανήκει σε συγκεκριμένη ομάδα ειδικής διατροφής, αν γυμνάζεται, αν έχει καθιστική εργασία κλπ).
4. Το περιβάλλον του, που έχει να κάνει με έκθεση σε χημικές ουσίες, με ιούς ή βακτήρια, με κοινωνικές συνήθειες (συνήθειες συναδέλφων, οικογένειας, εποχιακή μόδα κλπ) και όλους τους άλλους παράγοντες που επιδρούν πάνω του και είναι δυνατόν να επηρεάσουν το βάρος του.

Άραγε αυτά είναι ανεξάρτητα μεταξύ τους ή μπορεί να ισχύουν κάποια απ’ αυτά;

Συνήθως υπάρχουν στοιχεία και από τις 4 αυτές μεγάλες κατηγορίες. Συνεπώς κάθε άνθρωπος είναι ένα ξεχωριστό βιολογικό σύστημα και απαιτείται συστηματική δουλειά προκειμένου να προσδιοριστούν τα θετικά και τ’ αρνητικά του στοιχεία.
Κι αφού γίνει ο προσδιορισμός, χρειάζεται η αλλαγή του τρόπου διαβίωσης που μας οδήγησε στην παχυσαρκία.

Η αλλαγή όμως αυτή για να είναι αποτελεσματική πρέπει να στηρίζεται σε 3 βασικούς πυλώνες. Τη θετική ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ, την αυξημένη ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ & την ισορροπημένη εξατομικευμένη ΔΙΑΤΡΟΦΗ.

Ενεργοποίηση του ανθρώπινου φαιού λιπώδους ιστού από έναν β3-αδρενεργικό αγωνιστή

Πρόσφατα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Cell Metabolism ένα άρθρο που δείχνει ότι ένα φάρμακο που έχει εγκριθεί από τον FDA για τη θεραπεία της υπερδραστήριας ουροδόχου κύστης μπορεί να ενισχύσει τη μεταβολική δραστηριότητα του φαιού λιπώδους ιστού, καθιστώντας το ένα υποσχόμενο υποψήφιο φάρμακο για την καταπολέμηση της παχυσαρκίας και του σακχαρώδη διαβήτη.

Η πρώιμη χρήση αντιβιοτικών μπορεί να συνδέεται με την παιδική παχυσαρκία

Τα παιδιά που είχαν εκτεθεί τουλάχιστον τέσσερις φορές σε αντιβιοτικά πριν από την ηλικία των 2 ετών είχαν 11% υψηλότερο κίνδυνο να είναι παχύσαρκα στην ηλικία των 5 ετών, σε σύγκριση με εκείνα που δεν έχουν τέτοια έκθεση, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο website του JAMA Pediatrics. Η πρώιμη χρήση των αντιβιοτικών ευρέος φάσματος συσχετίστηκε με 16% μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης παχυσαρκίας, αλλά οι ερευνητές δεν βρήκαν καμία σύνδεση μεταξύ αντιβιοτικών στενού φάσματος και της παιδικής παχυσαρκίας.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Τέξας διαπίστωσαν ότι η φτώχεια και ο κοινωνικός παραγκωνισμός  είχαν σημαντική συσχέτιση με υψηλότερο Δείκτη Μάζας Σώματος στην ηλικία των 18 ετών και με αυξημένες πιθανότητες ύπαρξης παχυσαρκίας στην ηλικία των 54 ετών, ιδιαίτερα μεταξύ των γυναικών. Το άγχος φαίνεται επίσης να είναι ένας παράγοντας που συμβάλλει σε υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης παχυσαρκίας, όπως διαπίστωσαν οι συγγραφείς της μελέτης που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό “JournalofHealthandSocialBehavior”.